پانزده سال گذشت اما به همراه آن کلی آرزو و رویا نیز رفت... ۱۵ سال که بارها خواستم تنهایش بگذارم اما مهربانی‌اش که شایستگی‌ام را همیشه به من گوشزد می‌کرد، هربار از این تصمیم منصرفم می‌کرد. در میان نامروت‌های آشنا که در دیار خود غریب‌ترین بودم، بارها نا امید شدم و شکستم؛ ولی باز به لطف خداوند به هر روزنه‌ی کوچکی کمر همت بستم و دست بر زانوی خویش برخواستم تا با تمام کمبودها و بی‌لطفی‌ها ادامه دهم... نه برای به به و چه چه! بلکه برای دل خودم و آرامشی که این سال‌ها فقط در تنهایی‌ام با "او" به آن رسیده بودم و «او» کسی نیست جز موسیقی...!
... و امروز پانزدهمین سالروز تولد هنری‌ام را جشن می‌گیرم و زنده بودن الآنم را مدیون چنین روزی‌ام که اگر ۱۵ سال پیش اتفاق نمی‌افتاد، شاید خیلی وقت‌ها پیش در این عزلت، سر برخاک نهاده بودم.
پانزده سالگی دنیای هنری‌ام مبارک♥️

راتین رها - ۱۶ آذر ۱۴۰۰