وقتی عشق، محبت، نور، امید و شادی را در چهره و قلب مهربانان حس می‌کنم؛ از رسالت هنری خویش خرسند می‌شوم.

هنرمند فقط برای خلق اثر هنری نیافریده شده، بلکه باید به‌واسطه احساس زیبایی که از پروردگارش به ارث برده است انقلابی به پا کند تا تاثیرش در همه‌ی زمان‌ها ماندگار شود.

راتین رها - ۱۳۹۹/۱۰/۲۷

دیشب در جمع خانواده محترم میرحسینی ❤️🙏🏻

امشب (۱۳۹۸/۹/۲۳) با داداشای گل و هنرمندم (رامین و مالک) در کافه ۵:۳۰ کرمان

شهریور، ماه ناز بی‌ادعای من... به حرمت تک تک ثانیه‌های زندگانی‌ام در تو سوگند! که من خوشم به فردا... مفتخرم به انسانیت و مردانگی... و پایبندم به صداقت و اعتماد... و عشقم موهبتی است که از خدایم به میراث گرفته‌ام که شاکر این هنرمندی و تمامی این داشته‌هایم هستم...

سال‌ها خود را در پس این زمانه گم کرده بودم که این ناملایمتی‌ها پیدایم کرد...

بازمی‌گردم... اما این بار برای خویشتن... برای آرزوهایم... برای چشم‌هایی که به تحفه‌ی پیروزی‌ام چشم دوخته‌اند... و قلب این مردبارانی تا ابد هرجا که باشد به عشق فردای روشن امید می‌تپد.

✍ مردبارونی (راتین رها)

از متون آرشیوی وبنوشت بارانم

عکس: کردستان - مردادماه ۱۳۹۸