بهار هر سال با زادروز تو می شکفد و چه خوشبختم که مرا در دامان مادرانه ات قدرتمند و پر غرور پرورانده ای تا مردانه پای تمام آن چه که این روزها همه از آن فراری اند بمانم ‌و برای دل های خسته و مأیوس ترانه ی عشق و امید بسرایم.
به من آموخته ای که ریشه و اصالت به رایگان دست نیافته که راحت عزت نفس را فدای هیچ و پوچ این جهان فانی کنم. یاد گرفته ام برای آنکه دلی نشکند؛ حتی اگر حق با من است، از حقوق خویش بگذرم تا خاطری آزرده و چشمی تر نشود.
من این گونه زیر دستان پر مهر و مادرانه ات بار آمده ام. خدا را شکر که دارمت ♥️🙏

✍🏻 راتین رها - ۱۴۰۱/۱/۳

* یادگاری اولین روز قرن ۱/۱/۱

موسیقی پس زمینه: آهنگ «امیر عظیمی» با نام قرن جدید