قرار نیست استاد بودن یک مدرک تحصیلی محسوب شود یا مهارت و تخصصی را دارا باشد…

مثلا مادرم که تنها یک خانه‌دار ساده است، همیشه برایم یک استاد بوده…

همین‌که گوشزد می‌کند دلی را نشکنم، کسی را تحقیر نکنم، به مظلومی ظلم نکنم، حق مستحقی را پایمال نکنم، مال حرام نخورم و انسان باشمو عاشق خدا و اهل‌بیتش؛ همین به خودی خود والاترین مقام آموزگاریست…

یا اینکه نیاکان و گذشتگان ما راه را در جهان یکی می‌دانستند و آن؛ راستی و درستیست و انسانیت را در گفتار نیک، پندار نیک و کردار نیک خلاصه می‌کردند هم خود یک درس از آنچه "اهورا مزدا" از ما انتظار دارد است.

اخلاق و ادب یکی از واجبات خلق و خوی درونی و برونی ما آدم‌هاست… حال می‌توان آن را از اساتید و بزرگوارانی آموخت که خود پایبند به این هنر والا هستند…

پشت سرش زیاد گفته‌ام؛ اما اینجا هم می‌گویم که الکی فامیلش اخلاقی نشده…! منظورم "امیر اخلاقی" مدیر انجمن موسیقی استان کرمان است که بعد از گذر سال‌ها زندگی در پایتخت؛ آخرش به این نتیجه رسید که با وجود موقعیت‌های بهتر آن‌جا، باید برگردد و موسیقی شهرش را سر و سامان دهد.

همکارش هم که بسیار مؤدب و چهره مهربانی دارد و تنها در یک موضوع استاد نیست و آن هم دست رد زدن به سینه هنرمندان است و انگار می‌خواهد علمدار موسیقی کرمان باشد که نامش "علی علمدار" است.

هنوز سعادت آن را نداشتم تا استاد "سعید سعیدی" را از نزدیک زیارت کنم؛ اما آن‌چنان به بنده درس محبت آموخته‌اند که انگار سال‌هاست برادریم…

استاد"علیرضا واحدی"؛ مدیر پیج «ملودی کرمان» (در اینستاگرام) نیز به من درس حمایت از هنر و هنرمندان بومی را یاد داده‌اند…

دوست گرانقدرم و استاد و کارگردان تئاتر؛ آقای "محسن عزیزالهی" و همسر هنرمندشان سرکار خانم "زهره یزدانپناه" نیز همیشه از عزیزانی بوده‌اند که برای هنر شهر و استان زحمات بسیاری متحمل شدند و همیشه معلم مردانگی و امید این حقیر بوده‌اند. به‌خصوص که فروردین۱۳۹۴ با دعوت اساتید بین‌المللی تئاتر؛ "آلن لکوک" و"نرگس مجد"، از فرانسه به زرند؛ اخلاق، فروتنی، خاکی بودن و عشق را به بنده‌ای که رشته هنری‌مان کاملا با هم جداست یاد دادند تا بدانم هنر فقط منوط به یک شاخه هنری نیست.

در پایان باز تکرار می‌کنم؛ استادبودن فقط مشروط به مدرک و تخصص نیست. مثلا می‌شود گره از مشکل کسی باز کرد و دستی را گرفت و مشوق و امیدبخش هدف و آینده فردی شد تا این رفتار انسان‌دوستانه را به وی بخشید و او نیز همین نیک‌پسندی را به دیگری و نسل آینده‌اش انتقال دهد که مطمئنا "رضا احمدی" هنرمند بزرگواریست که علاوه‌بر میکروفن طلایی، بایست مدال حامی هنر و هنرمندان بومی را نیز در جشنواره خوانندگان صحنه ایران به او هدیه می‌دادند.

خلاصه اساتید بزرگوارم؛ روزتان مبارک…