هرچند مثل تمام آرزوهای برباد رفته‌ام، طعم شیرین عمو شدن را به تلخی زهر شدن رویاهای محالم سپردم؛ اما برای پرواز #پرنسا شادمانم!!!

چراکه رؤیای بزرگ شدن آرزوی مضحکی بود که در کودکی خیالش را می‌بافتیم؛ غافل از اینکه روزگار به اندازه‌ی #رقم سنمان، #رمق روح و جسم و جانمان را خواهد گرفت.

ما هرسال صادقانه روز تولدمان بغض می‌کنیم و به کذب به هم شادباش هدیه می‌بخشیم!

بزرگ شدن تجربه‌ی سهمگینی بود که به اندازه‌ی تک‌تک ثانیه‌های درگذر عمرمان، ما را در شرایط سخت روزگار به خدایمان بی‌اعتماد کرد و با آرزوهایی که بردل‌هایمان نهاد؛ ایمانمان را نشانه گرفت، عشقمان را بیگانه ساخت و کاسه‌ی سعه صدرمان را لبریزِ از بی‌طاقتی کرد، که هرروزمان بیشتر از همیشه به مرگ می‌اندیشیم.

حال بگو ای معصوم زیبا! با این‌همه تفاسیر، بازهم میل بزرگ شدن داری؟!!!

#مرد_بارونی - ۱۳۹۶/۸/۲۵

← عصر پنجشنبه‌اس! خوشبخت‌های آرمیده در زیر خربارهای خاک وطن؛ به ویژه جان‌باختگان زلزله‌ی اخیر کشورمون رو فراموش نکنیم.