پاییز برای آن دونفره‌هایی دلچسب است که دست در دست هم، موسیقی برگ‌های پاییزی را زیر پایشان به صدا در می‌آورند و آن را زیباترین فصل سال می‌دانند؛

وگرنه…

پاییز!!!

برای آن‌ها‌ که با کلی خاطره تنهایند زهر است…

برای آن مرد نارنجی پوش؛ صدای خش‌خش برگ‌ها که زیر تار جارویش نواخته می‌شوند، فالش‌ترین و گوش‌خراش‌ترین صداست…

برای آن سربازی که سرمای طاقت‌فرسای پاییزی را در تن خود سر پُست‌هایش می‌بلعد، رنگ زرد پاییز را برعکس آن دونفره‌ها، عن‌ترین رنگ هستی می‌بیند…!!!

برای آن فقیری که از بی‌مکانی به کارتن‌خوابی عادت کرده، پاییز یک فصل نحس برای استقبال از زمستانی یخبندان است که اشک‌هایش قرار است باز قندیل ببندند…

آری! سراغ دارم نقاشی را که پاییز و رنگش را در طرح‌هایش قدغاً کرده… آن نقاش هم حتماً روزی عاشق پاییز و قدم‌زدن بامعشوقه‌اش روی برگ‌های پاییزی بود که دست تقدیر، پاییزهای بعدی‌اش را بی‌رنگ و خزان کرد.

…اما پاییز کم‌کم با یلدای تنهایی آذر به پایان می‌رسد و باز سال بعد عده‌ای تنهایند و عده‌ای عاشق… وای برحال دل‌هایی که پاییز سال بعد، بهارشان را با کلی خاطره گم کرده‌اند!!!

#مرد_بارونی ۱۳۹۶/۹/۶