این هفته به‌جرم پیگیری احقاق حقوقم نشد به پدر و مادرم سربزنم.

این پرچم از بس سایه رحمت خودش رو بر سر برخی رؤسا انداخته و از خطای اون‌ها چشم پوشی کرده که بعضیاشون دیگه بی‌اندازه چشم انتظار بخشش‌های بزرگ‌ترند و اگه کسی هم طبق قانون اعتراضی کنه، به تریج قباشون برمی‌خوره!!!

برخی رؤسا اونقدر به حق‌الناسی و بند «پ» عادت کردند که همین حروم‌خوری؛ با قلب سیاهشون چنان زلزله‌ای به‌پاکرده که حتی دیگه از فرامین صاحب عزیز کشورمون هم پیروی نمی‌کنند.

اوضاع به همین روال پیش بره، مجبورم طبق رسالت هنری و رسانه‌ای که دارم؛ روزه‌ی سکوتم‌رو بشکنم!!!

خداوند بزرگ! انسانیت هموطنانی که هنوز درونشون زنده هست‌رو حفظ کنه؛ وگرنه معلوم نبود باوجود برخی نالایقان، چه بیش‌از این سرمون میومد؟!!!

مردبارونی - ۱۳۹۶/۱۰/۲۸