جمعه که می‌شود، انتظار معنای قابل‌تری می‌گیرد…

انتظار برای آنکه رفته و دیگر برنخواهد گشت… و غروبی که با ظلمت شب، برنومیدی دلهای خسته می‌افزاید و احساسی هولناک که باز خبر‌ از نیامدن منجی می‌دهد!

تا به کی جمعه‌ها سرشوند و خبری از یار نشود؟!!! این جمعه هم که پایان گرفت و پلک‌های منتظرِ جمال یار؛ باز همچون هفته‌های پیش، امشب هم بالاجبار از بی‌خوابی روی هم قرار می‌گیرند؛ نه از آرامشی که یار باوصال آمدنش به این جهان مغشوش خواهد بخشید که اگر بیاید عدالت و مهربانی سراسر دنیا را فرامی‌گیرد که آنموقع نفس کشیدن زندگیست، خوابیدن رؤیاست، عشق زیباست و می‌شود شب‌ها آسوده‌خاطر سر را بی‌استرس بربالشت نهاد…

شبتان پر از نگاه خدا…

#مرد_بارونی - ۱۳۹۶/۱۱/۶