آدم ها که دلتنگ هم می‌شوند، یکی باید غرور خود را فدا کند تا قلب‌هایشان باز به هم گره بخورند و کینه‌ها شسته و ریشه‌ی عشق و خوبی‌ها در وجودشان کاشته و محبت‌ها تنومند شوند...

من از خدای نازنینم سپاسگزارم که این قدرت و شهامت را به من بخشیده تا به راحتی قادر به عذرخواهی در مقابل اشتباهاتم باشم و هنگام دلتنگی‌ پا روی غرورم بُگذارم... 

بانوی فردای من چه خوش اقبال است که مردش همیشه پیش قدم آشتی‌های پس از نمک زندگیست..‌.

/مرد بارونی - راتین رها/