من به آواز طبل و نقاره‌های گلدسته حرمت بد گرفتارم. از میان این همه گل؛ برایم خوشبوترین و زیباترینی.

این روزها به اندازه‌ی جیگر پاره پاره‌ات، من هم در انتظار پایان روزهای سخت خدمتم تا به وصال پابوست برسم. این همه دوری و دلتنگی به خدا حق این دل بی‌تاب و بیقرار نیست!

تو از مشرق قلب کوچکم طلوع کن تا مغرب شود تمامی افکار پلید و خطاهایم… مثل همان آهویی که بی‌پناه و تنهاست؛ من هم به آهو شدنت مبتلایم… آیا ضامنم می‌شوی؟!

#مرد_بارونی - ۱۳۹۷/۵/۲

.

پ.ن: ولادت امام مهربونیا رو تبریک می‌گم… دلم واسه پابوسش خیلی تنگ شده… روزشماری می‌کنم تا خدمتم تموم بشه م به زیارتش برم…