یک دهه افتخار همصدایی با شما

ده سال از راتین بودنم گذشت

۱۸ شهریور ۱۳۹۲ تا ۱۴۰۲

در اوج آزادگی و رهایی، مهربانترین بخشنده باش

عکس: استودیو میم

ویدیویی از جشن تولد 4 سالگی آرین رو در کنار خواهر کوچولوش، آندیا می بینید که با پس زمینه آهنگ تولد تقدیمتون میشه.

بمناسبت روز جهانی صدا؛ درد و دل بسیاری از هنرمندان شهر و استان رو در این ویدیو فریاد زدم که از شما همراهانم میخوام تا این پست رو به اشتراک بزارید تا دغدغه‌های ما شنیده شوند.

عکس و فیلم:
@parvinyusefi

زندگی تمام انسانهای روزگار شبیه صحنه است؛ با این تفاوت که کارگردان ما خداوند است که نقش تک تک بندگانش را در تقدیر نوشته و ما بازیگران این سرنوشت تحمیلی هستیم و همین میشود که یکی را خوش شانس و دیگری را بد اقبال میدانیم.

✍🏻 راتین رها - ۱۴۰۱/۱/۷

هفتم فروردین روز ملی هنرهای نمایشی؛ مقارن با ۲۷ مارس، روز جهانی تئاتر، بر همه ی هنرمندان این عرصه، به ویژه داداش نریمان و دیگر دوستانم در این حوزه مبارک.

«اردیبهشت تئاتر ۱۳۹۳» بود که هنرمندان نمایش شهرستان زرند چند تئاتر را برای یک جشنواره شهرستانی به روی صحنه بردند که مسئول برگزاری آن، درخواست ساخت شعر و آهنگی براساس موضوع و نام نمایشها را داشت که در شب اختتامیه توسط گروههای مختص هر نمایش به صورت زنده اجرا شود که حاصل این پیشنهاد، سرودن ترانه «صحنه» و ساخت ملودی آن شد که در این ویدیو میشنوید. هرچند اجرای این اثر به دلیل عدم آمادگی بچه های نمایش و فشار کاری که آن روزها بر روی دوش کشیده بودند لغو شد و به جای آن آهنگ «هنرمند» توسط بنده اجرا شد؛ اما آرزویم این است که بزودی این فرزند ۸ ساله ام نیز به مرحله انتشار برسد.
ضمناً در این قسمت از ترانه ای که با گیتار اجرا شد؛ نام نمایشهای «جایی شبیه جنگل، عشق رو به تاراج و حسرت» به همراه موضوع آنها در محتوای شعر آمده است.

قرن ۱۳۰۰ هم تمام شد اما آنچه که پایان نمی یابد خاطرات خوب و نام های نیک است که در ذهن ها ماندگار می مانند.
با گذشت یک سال دیگر، بیشتر از هر بار به این یقین رسیده ام که شعور و درک آدم ها؛ نه به مدرک تحصیلی آن هاست، نه به ثروتشان، نه به مقام و قدرتشان و نه به سن و جنسیتشان؛ بلکه به روح و قلب تپنده شان است که در کالبد آدمی، انسان نمایی می کنند.

✍🏻 راتین رها - آخرین روز قرن (۱۴۰۰/۱۲/۲۹)

تصاویری از استان کرمان را در سال ۱۴۰۰ با چاشنی آهنگ «سی سالگی» می بینید و می شنوید.

سال جدید مبارک 🌹❤️

آثار راتین رها را از کانال RatinMusic@ و یا وبسایت www.RatinRaha.ir دانلود فرمایید.

بمناسبت ۵ سالگی آهنگ رسوا؛
حتی بشوم رسوا، همرنگ جماعت نشود این من!

عجب صبری خدا دارد که می‌فهمد، می‌بیند و می‌شنود اما باز فرصت بازگشت می‌دهد.
در آستانه‌ی پنج سالگی آهنگ «رسوا» باز یادآور می‌شوم که هیچ سنگی نمی‌تواند مانع حرکت قطاری که لوکوموتیورانش پروردگار است شود. آدم‌های خودبین و بخیل هرچقدر هم خود را به آب و آتش بزنند؛ باز آن‌چه که باید پیش آید، همان خواهد شد.
به قول معروف خداوند به آن‌ها که قصد دارند عزیزی را ذلیل کنند یا ذلیلی را عزیز کنند می‌خندد و ای کاش آنان دست از مداخله در زمان بردارند و بگذارند سرنوشت کار خودش را به خوبی پیش ببرد.
پنج سال پیش (۲۰ اسفند ۱۳۹۵) اثری از بنده و همکاری رپر خوب و مستعد استان‌مون (فُلانی) با شعر فوق‌العاده مفهومی «رازق فانی» ‌و ملودی و تنظیم بنده منتشر شد که با هر بار شنیدنش به من تلنگری می‌زند تا در همه‌حال؛ خودِ خودِ واقعی‌ام باشم. نه از پرواز مغرور و متکبر شوم و نه از سقوط مأیوس و اندوهگین! من همانم که ۳۰ سال پیش بوده‌ام و خواهم بود و به هیچ‌وجه هم‌رنگ جماعت نخواهم شد و عوض هم نمی‌شوم؛ مگر به صفات نیکو تا به معنای حقیقی «راتین» برسم.
… و ختم کلام من در روزهای پایانی سال ۱۴۰۰ عکس آن ضرب‌المثل است که خود بگویم؛ حتی بشوم رسوا، همرنگ جماعت نشود این من!

راتین رها - ۱۴۰۰/۱۲/۱۹

✓ در رابطه با حواشی جدید فضای مجازی؛

مهدی صمدانی: من بزرگی در زرند نمی‌بینم

راتین رها: خدا را سپاسگزارم که از آن محیط مسموم دور شده‌ام

مهدی جان! شیر مادرت حلالت که صادقانه و جسور حرف‌هایی را زدی که شاید این سال‌ها در دل بسیاری از هنرمندان واقعی شهرمان مانده بود و کمتر کسی شهامت فریاد زدنشان را داشت.
هنوز زخم عمیق همین مدعیان انگشت‌شمار که خود را برتر از همه می‌دانند بر دلم تازگی دارد. هنوز آن تابستان سال ۱۳۹۴ را فراموش نکرده‌ام که هجمه‌ی بی‌مروتی‌های این جماعت در محافل هنری و فضای مجازی چطور قلبم را می‌شکست. ولی خدا را شکر زمان که بهترین استاد همیشه‌ی تاریخ بوده است؛ روی سکه‌ی دیگر این حضرات که سال‌ها پیش ذاتشان را به فعالان فرهنگی و هنری شهر گوشزد می‌کردم و متأسفانه اکثراً آن روزها خود را به کوری و ناشنوایی بسته بودند؛ حالا به قدرت تقدیر خداوند، برایشان نمایان کرده است.
قریب دو سال است که بنده و داداشم (نریمان) دیگر در زرند زندگی نمی‌کنیم و هیچ اطلاعی نیز از اتفاقات جامعه‌ی فرهنگی و هنری آنجا نداریم؛ اما انگار رفتار زشت این جماعت بخیل پایانی ندارد و این روزها نیز در فضای مجازی حواشی جدیدی ایجاد کرده‌اند که در صفحه اینستاگرام یکی از مُحبانشان با انتشار یک فایل صوتی که در کنار اسامی دیگر هنرمندان زرندی، نام بنده و داداشم (نریمان) هم در آن آورده شده که این عمل ناپسند موجب آزردگی خاطر جامعه‌ی هنری زرند شده است.
یادم است در ایام پیاده‌روی اربعین سال ۱۳۹۵ بود که بارها دست دوستی و صمیمیت به این جماعت دادم تا شاید به حرمت خون امامی که قبولش دارند به این دشمنی و کینه‌توزی‌ها پایان دهند اما متأسفانه کسی‌که درک قدردانی ندارد و قلب و ذاتش سال‌ها از سیاهی مملوء شده، خدا هم قادر به تغییر دادنش نخواهد بود؛ چه برسد به تلاش من یا خودش!
در پایان از خداوند عزیز هزاران بار سپاسگزارم که از آن محیط مسموم و تعدادی انگشت‌شمارِ خودبین که جز تحقیر، تخریب، تمسخر، سنگ‌اندازی و کینه‌توزی کار دیگری بلد نیستند دور شده‌ام که خوشبختانه تاثیر مثبت مهاجرتم را کاملا احساس و لمس کرده‌ام که با آرامش و پشتکاری قویتر هدفم را دنبال خواهم کرد که ان‌شاءالله به‌زودی شاهد آثار با کیفیت‌تر و بهتری از ما در آینده‌ای نزدیک خواهید بود و ای‌کاش این کوته‌فکرها می‌فهمیدند که مسیر هیچ هنرمندی با این موانع و رفتارهای پلید به پایان نمی‌رسد؛ بلکه او را برای به آغوش کشیدن اهدافش قوی‌تر می‌کنند.

دوستدار شما؛
راتین رها

باران که بر شیشه می‌زند؛ با آهنگ صدایش تلنگری می‌شود بر یادآوری آن‌چه که می‌پنداشتیم و رهاوردی که امروز تقدیر برای‌مان به ارمغان آورده است.
در واقع این ناخواسته‌ها هستند که کلافه‌ات می‌کنند! گاه امیدوار می‌شوی و گاه مأیوس که هیچ تعادلی در این جهان نیست تا بتواند تو را آن‌طور که خود می‌خواهی راضی نگهدارد و اینجاست که به هدف خلقت انسان تردید می‌کنی که اگر قرار است سرنوشت داستان زندگی‌ات را بنویسد؛ پس چرا آفریده شده‌ای؟
شاید همین نارضایتی‌هاست که منجر به این همه اکتشاف و اختراع شده‌اند، وگرنه انسان ذاتن شاکی خلق شده تا بتواند دنیای پیرامون خود را بهتر و آسانتر از گذشتگانش بسازد.
پس هنوز دیر نشده! شاید اسم، رسم و شهرمان را دیگری نوشته باشد؛ اما می‌شود مثل باران بر هر کویر تشنه‌ای بارید و آن را از عشق خود سیراب کرد.
خداحافظ دی‌ماه پر حادثه!

#راتین_رها - ۱۴۰۰/۱۰/۳۰

تصاویری از باران ۲۸ دی ماه در کرمان

آهنگ احساسی راتین رها با نام بارانترین کرمانی‌ام

پانزده سال گذشت اما به همراه آن کلی آرزو و رویا نیز رفت... ۱۵ سال که بارها خواستم تنهایش بگذارم اما مهربانی‌اش که شایستگی‌ام را همیشه به من گوشزد می‌کرد، هربار از این تصمیم منصرفم می‌کرد. در میان نامروت‌های آشنا که در دیار خود غریب‌ترین بودم، بارها نا امید شدم و شکستم؛ ولی باز به لطف خداوند به هر روزنه‌ی کوچکی کمر همت بستم و دست بر زانوی خویش برخواستم تا با تمام کمبودها و بی‌لطفی‌ها ادامه دهم... نه برای به به و چه چه! بلکه برای دل خودم و آرامشی که این سال‌ها فقط در تنهایی‌ام با "او" به آن رسیده بودم و «او» کسی نیست جز موسیقی...!
... و امروز پانزدهمین سالروز تولد هنری‌ام را جشن می‌گیرم و زنده بودن الآنم را مدیون چنین روزی‌ام که اگر ۱۵ سال پیش اتفاق نمی‌افتاد، شاید خیلی وقت‌ها پیش در این عزلت، سر برخاک نهاده بودم.
پانزده سالگی دنیای هنری‌ام مبارک♥️

راتین رها - ۱۶ آذر ۱۴۰۰

ببخش و رها کن تا مرد بشی...

روز جهانی مرد مبارک

این پیاده روها، دستان تو را می‌طلبند.
✍️ راتین رها

 پارک جنگلی باهنر کرمان

بریم واسه شروع هفته‌ای عالی و ماهی فوق‌العاده پر برکت 💪

فقط معجزه‌ی یک محبوب میتونه تنفرت رو‌ به عشق تبدیل کنه.

راتین رها

فکرش را بکن...
من باشمو...
کرمان باشی...
هی دورت بگردم ❤️
✍️ #راتین_رها

یه وقتایی هست که فقط خودت میتونی حال دلتو خوب کنی و خودتو بغل بگیری و بغضتو بخوری. اون لحظه یادت باشه به کسی سر نزنی، درد دلتو با آدمها در میون نزاری... فقط بزار زمان بگذره. چون زمان بهترین مسکن و رفیقته...

کاش میشد به جزیره ای رفت که فقط خودت باشی و خودت...

✍🏻 راتین رها

اینجا اتاقیه که بیش از سیزده سال همه ی ترانه هامو وقت تنهاییم داخلش سرودم، ملودی زدم، خوندم و با عشق تقدیمتون کردم و این آخرین عکسی هست که دوم تیر ۱۴۰۰ از این اتاق به یادگار گرفتم تا تموم خاطرات و رویاهاشو خاک کنم.
اینجا چه به شاد، غمگین و یا به زبان اعتراض دردایی رو فریاد زدم که به صورت ترانه شکل گرفته بودن و تنها تجربه ای که برای من جا گذاشت این بود که بگم: رفتن دنبال علاقه هات تاوان سنگینی داره که هرکسی لایقش نیست. اگر تحمل ضرباتشو نداری و مردش نیستی دورشو خط بکش؛ چون کارگردان و بازیگران این داستان کسای دیگری هستن که هیچوقت نمیزارن به حقت برسی. منم دیگه برای دل خودم میخونم نه موفقیت و شهرت. با این حال منتظر آهنگای دلی جدیدم باشین.

راتین رها در استوری اینستاگرامی خود به مناسبت روز جهانی موسیقی متنی را با عنوان درد و دل منتشر کرده است که آن را در پایین میخوانید:

به بهانه‌ی روز جهانی موسیقی خواستم کمی باهاتون درد و دل کنم.
این همه سال بخاطر برچسب هنرمند بودن خودمو محدود کردم تا شما همراهانم خدای نکرده از رفتار یا حرفی ازم دلخور نشید؛ اما وقتی گذشت و توی سختیهام کسی همراهیم نکرد و متاسفانه اونقدر مافیا زیاد شده که امثال من نمیتونن توی موسیقی به جایی برسن؛ خیلی وقته تصمیم گرفتم که کمی از هنر فاصله بگیرم و به خودم بیشتر توجه کنم. خودی که این همه سال برای همین هنر سرکوبش کرده بودم. خودی که کلی شادی رو ازش منع کردم تا شأن هنریم حفظ بشه و به کسی بر نخوره. اما حالا تصمیم گرفتم فقط فرمانبردار دل و ندای درونم باشم و کاری به نگاه بقیه و پارازیتهای بیرونی نداشته باشم. اینجوری شاید راحت‌تر بتونم خود واقعیم باشم تا اون چیزی که ازم انتظار میره.
به قول یکی از دوستان که تجربه‌اش از منم خیلی بیشتره و برای موسیقی و هدفش کلی هزینه پرداخت کرده؛ سعی کنید هیچوقت سمت چیزی که علاقه دارین نرید. چون نه براتون ثروت میاره، نه دوستی و نه عشقی میزاره!
فقط برید دنبال موردی که براتون پولسازه. چون پول با خودش خیلی از نداشته‌هاتونو تأمین میکنه.
...و در آخر باید بگم که من هیچوقت دنبال فالوئر، لایک و کامنت نبودم و نیستم. همین تعدادی که دنبالم میکنید بسیار برام ارزشمنده. این سالهای اخیر نیز اگر توجه کرده باشید؛ آهنگامو دیگه در سایتهای سراسری منتشر نکردم و تنها رسانه‌ی پخش آثارم همین پیج، سایت رسمیم و دیگر کانالهای مجازیم بوده... و این یعنی شما برای من خیلی با ارزش هستید که دوست دارم فقط شما همراهان واقعیم مخاطب آثارم باشید.

راتین رها

۲۱ ژوئن (۳۱ خرداد) به عنوان روز جهانی موسیقی نامگذاری شده است که این روز را به تمام خوانندگان، نوزاندگان، شاعران، آهنگسازان، صدابرداران و دیگر هنرمندان این عرصه تبریک میگم و برای همه؛ به ویژه دوستانم آرزوی موفقیت دارم.

راتین رها

اجرای آهنگ خاطره انگیز گروه هفت در مراسم رونمایی و جشن امضای رمان «غلامحسین یاغی» اثر استاد سهراب براهام و مجموعه شعر جبالبازی «وایه» سروده دوست عزیزم رضا میرشکاری در پاتوق کتاب فرهنگ عامه کرمان مورخه ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۰

راتین رها در یک استوری انتقادی در صفحه اینستاگرامی اش به نامزدهای انتخاباتی که سالها به قول خودش گم بوده اند و تنها در این برهه از زمان پیدایشان میشود انتقاد کرد که متن آن را در پایین میخوانید:

این همه سال کسی «راتین» رو یادش نبود ولی تا دم انتخابات شد، کلی آدم ما رو بردند توی گروههای تبلیغاتیشون که حتی خیلیاشونو نمیشناختم. ما هم نامردی نکردیم و بلافاصله از گروههاشون خارج شدیم و ریپورت کردیم.
این همه سال کجا بودین؟ کدومتون حمایت کردین و پرسیدین دردت چیه؟

همه چی یازده
به وقت خدا که تکه ♥

عمر چنان مثل باد میگذره که انگار همین دیروز بود به عشق موسیقی دور هم جمع میشدیم و تمرین میکردیم...
حجت جان! همکلاسی دوران دبیرستان و دوست هنرمندم، تولدت رو تبریک میگم.. امیدوارم ساز زندگیت هم مثل صدای سازت همیشه کوک باشه. برات بهترینها رو آرزومندم.

گوشه ای از تمرینات موسیقی که با حجت و سعید عزیز در سال ۱۳۹۴‌ داشتیم رو برای اولین بار واستون گذاشتم...

با پسر دایی در پارک پردیسان کرمان

مورخه: ۱۴۰۰/۱/۱۱

نوروز ۱۴۰۰ بیننده ویژه برنامه نوروزی دوستان هنرمندم از سیمای مرکز کرمان باشید.

پخش برنامه: هر شب ساعت ۹ شب از شبکه کرمان

عکس مربوط به یک ماه پیش است

بی تابتم مثل بارونی که تشنه‌ی کویره

مثل ماهی که توی دریا اسیره... ♥️

هفت باغ - ۱۳۹۹/۱۲/۲۵

راتین رها؛ خواننده، ترانه‌سرا، آهنگساز و تنظیم کننده موسیقی پاپ و متولد ۳۰ شهریور ۱۳۶۹ در کرمان است.

از محبوب‌ترین آثارش می‌توان به آهنگ‌های "بانو، سرباز، بارانترین کرمانی‌ام، علاقه، تاثیر و جبر احساس" اشاره نمود که به معرفی او به مخاطبان موسیقی کمک شایانی کردند.

مکان عکس: مقبره شاه نعمت الله ولی در ماهان (سال ۱۳۹۵)

عکاس: محسن رجب‌پور

آثار راتین رها را می‌توانید از وب‌سایت زیر دانلود کنید:

www.RatinRaha.ir

یه شب خاطره انگیز در زرند

خیلی وقت بود که منتظرم بودن. البته قرار نبود بدقولی کنم و دیر برسم اما یهویی دقیقه نود از یه جای دیگه تماس گرفتن و برای مراسمی دعوتم کردن که تا اجرامو انجام دادم، دیر رسیدم.

یه بابابزرگ پرانرژی و خندون تا سازمو روی کولم دید از روی صندلی بلند شد و اومد سمتم و گفت زود برامون آهنگ بخون. انگار تو دلش تاب نداشت.

دوتا آهنگ شاد با گیتار خوندم که کلی باهاشون رقصید. بعد اومد بهم گفت: ”جوون اگه میخوای بری بهشت، همیشه بیا اینجا!“

_ گفتم چشم بابا بزرگ.

خواستم برم که تا دم درب بدرقم کرد و بازم گفت: همیشه برات دعا میکنم.

این جمله‌هاش خیلی آرومم کرد. قدر بابابزرگا و مادربزرگاتون رو بدونین... واقعا نعمتن. ♥

مردبارونی- ۱۳۹۹/۱۱/۲۲

ای دریغا از غم روزای رفته

همه سرگشته و خسته ی عشق

میان این همه نامهربانی

هنوزم عاشق و دلبسته ی عشق

در این همهمه ی حجم شلوغی

با اینکه همه هستند و اما

چه تنهاییم میان آدمها

چه تنهاییم میان آدمها... 💔

✍🏻 بخشی از ترانه «بیهوده» (شازده کوچولو) به قلم راتین رها

🙏🏻 مرسی رفقا بابت خاطره‌سازی توی این دو شب

 لحظه ای مرا

نگاه می کند

لحظه ای بعد

نه !

مرا به راحتی

فراموش می کند

به تو می گویم

چه غریب است

تنها بودن

در روزگاری که

تو را مهمان کرده اند

و لحظه ای بعد از آن

ناخوانده ات می کنند

در همان خانه

مثل کودکی یتیم

مثل همه روزهای

سیاهی

که بر تو گذشت

و من هر بار

نفهمیدم آن را

کاش می فهمیدم

کاش!

متن از حمید میرحسینی

بقیه عکسها در ادامه مطلب...

همیشه بیخیالیش قشنگتره!

پس بیخیال باش تا بگذره...

راتین رها - ۱۳۹۹/۱۱/۸

آدم‌های مثبت همیشه با دید بسیار بزرگ و نامحدود به تمام داشته‌های اطرافشون نگاه می‌کنند. یه مرد می‌شه بابای رومینا که با قلب سنگی و سیاهش سر دخترشو با داس می‌بُره و یه زن که معلومه هیچ

بویی از احساس مادرانه‌اش نبرده، میشه مامان علی که پسر ۹ ساله اش رو در زرند با قرص برنج به کام مرگ می‌کشونه.

اما از طرفی پدر و مادر مهتاب با این دید زیبا و مثبت به کائنات خدا امر می‌کنن تا خوشبختی و روشنایی به‌واسطه داشته‌ها و نعمت‌هایی که بهشون بخشیده شده، بیش از پیش به زندگیشون سرازیر بشه.

راتین رها - ۱۳۹۹/۱۱/۷

دانلود آثار راتین رها از وبسایت زیر:

www.RatinRaha.ir

مرداد سال ۱۳۹۵ در مسیج‌های شبکه اجتماعی «فیس بوک» که هنوز برو بیایی در ایران داشت، با پیامی از طرف «بهادر میرحسینی» مواجه شدم که جهت هماهنگی برای مصاحبه وقت خواسته بودند.

پاسخ پیامشان را دادم ولی جدی نگرفتم. گفتم لابد مثل تمام رسانه‌ها که بازاریابی می‌کنند، ایشان هم برای تبلیغات و بخش مالی نشریه پیام داده‌اند.

تا اینکه یک روز حضوری به کرمان رفتم و در دفتر نشریه همدیگر را برای اولین بار ملاقات کردیم و مصاحبه انجام شد. دقیقا در بزنگاهی که نیاز به امید داشتم و برخی سنگ‌اندازی می‌کردند و با تخریب‌های شدید از اجرا در شهرم (زرند) محروم بودم، این اتفاق خوب شکل گرفت که کلی انرژی مثبت گرفتم. من و «یک صفحه» از همان زمان با هم خو گرفتیم و امروز (۲۸ دی‌ماه) سالروز تولد این نشریه دوست داشتنی است که بی‌منت به حمایت از فرهنگ، هنر و هنرمندان می‌پردازد که صمیمانه این روز را به جناب میرحسینی و دیگر عوامل آن تبریک می‌گویم.

بقیه عکسها در ادامه مطلب...

سالهاست که یاد گرفته‌ام فقط خویش را به آغوش بکشم و نوازش کنم. شبهای دلتنگی در تنهایی و سکوتم بغض کردم و برای پروردگارم عشوه آوردم تا شاید مرا بغل کند که او نیز مانند بندگانش نازم را نخرید تا بفهمم فقط این منم که میتوانم به‌تنهایی هدفم را پیش ببرم و با تکاندن خاک جامانده از زمین خوردنهای روی لباسم، دست بر زانو برخیزم تا زندگی و آینده‌ام را زیباتر از پیش بسازم.

روزی شعارم این بود که «ما خدا را داریم» و «خدا با ماست»؛ اما امروز میگویم من خودم را دارم و این «من» تنها برای خودم کافیست. همانطور که این سالها در مسیر هدفم درد کشیدم، شکستم و زمین خوردم اما اجازه ندادم که کم بیاورم؛ دیگر نیز نخواهم گذاشت تا از خود دور شوم. حتی اگر خداوند تقدیرم را چیزی غیر از آرزوهایم نوشته باشد، من آن را به نفع خویش تغییر خواهم داد. مگر آنکه بمیرم... آری! خودم برایم کافیست.

راتین رها - ۱۳۹۹/۱۰/۲۳

دوسال از انتشار آهنگ احساسی «عادت» گذشت. ترانه‌ای که یهویی متولد شد و ملودی و تنظیمش هم به خوبی در دی‌ماه سال ۱۳۹۷ پیش رفت و منتشر شد.

سعی کنین عادتای زندگیتونو کنار بزارین؛ چون ذره ذره نابودتون میکنه. به جای عادت کردن، عاشق باشین و بروز...

راتین رها - ۱۳۹۹/۱۰/۲۱

آهنگ احساسی و غمگین «عادت» از راتین رها

ترانه، آهنگ و تنظیم: راتین رها

تولید: دی ماه ۱۳۹۷

دانلود این آهنگ از لینک زیر:

http://ratinraha.ir/post/251

عکس اول: بعد یه هفته که دیدمش، پرید بغلم ولی آروم بود و شیطونی نکرد

عکس دوم: از خمیازه‌اش مشخصه خسته هست

عکس سوم: با نوازشهام بالاخره تو آغوش عمو خواب رفت 😍❤️

شبتون بخیر 👋🙏🏻

خداوند تنها در آیات و مقدسات نیست... من پرودگار مهربانم را در قلب انسانهایی یافتم که به من امید و زندگی بخشیدند.

راتین رها - ۱۳۹۹/۱۰/۷

همیشه خودم بودم. از دیگری بودن متنفرم!

راتین رها - ۱۳۹۹/۱۰/۴

بخشهای از اجرای بنده رو در جمع یک صفحه‌ای‌ها و تولد دوست عزیزم؛ محسن جان می‌بینید...

چهارده سال رفاقت، عدد کمی نیست. به‌خصوص برای من که توی انتخاب دوست، فوق‌العاده حساس و وسواسی‌ام. آشنایی منو محسن از دوم دبیرستان با یه وبلاگ اینترنتی آغاز شد و همچنان هم ادامه خواهد داشت.

دو تا دوست صمیمی که برای رسیدن به اهدافمون کلی تلاش کردیم. با هم وارد حیطه خبرنگاری و رسانه شدیم که محسن برای سوژه‌های من عکاسی میکرد و منم گزارش و متن خبر رو تهیه میکردم.

خیلی روزای خوبی رو با هم گذروندیم که ای کاش بازم برمیگشتیم به اون دورانی که تنها دغدغه‌امون خبر و تهیه گزارش بود.

هنوز یادم نرفته که از آزادی کرمان تا مشتاق پیاده میرفتیم ولی خسته نمیشدیم اما بازم میخواستیم پیاده‌روی کنیم. پاتوق همیشگیمون باغ‌ملی و پارک ریاضیات کرمان بود و کلی با هم درد و دل میکردیم و صدبار از هم خدافظی میکردیم اما باز حرفامون تموم نمیشد. تازه به رسیدنمون به خونه هم باز زنگ میزدیم به هم که تلفنا هم از دستمون کفری بودن!😁

واقعاً یادش بخیر... چه زود با یه چشم برهم زدن اون همه خاطره‌ی خوب گذشت و فردا ۳۲ ساله میشی. تولدت مبارک رفیق و داداش گلم...♥️🎂

یک هفته از پخش آهنگ «کابوس» گذشت. پروژه این اثر با ترانه‌سرایی سرکار خانم «سمیه فخرالدین» و ملودی و تنظیم بنده از زمستان پارسال (۱۳۹۸) کلید خورد و آغاز نخستین همکاری من با شاعره این ترانه بود.

برای نهایی کردن و انتشار این کار استرس زیادی داشتم. زیرا آثاری که هنرمندان دیگر نیز در ساخت و تولید آن همکاری دارند؛ اعتبار و آبروی تنها شخص من نخواهد بود، بلکه متعلق به دیگر عوامل آن کار نیز هست که این موضوع حساسیت و وسواس بنده را تحت شعاع ویژه‌ای قرار داده بود. در واقع آهنگی که بایست زمستان سال گذشته منتشر شود، تولید آن نزدیک به یکسال به تأخیر افتاد. همچنین حس کردم فضای شعر و ملودی با فصل‌های سرد ارتباط تنگاتنگی دارد که بهترین فرصت انتشار آن را پاییز امسال دانستم.

به نوعی تمام تلاشم را کردم تا بتوانم در تاریخ خاص امسال یعنی ۱۳۹۹/۹/۹ منتشر شود که متاسفانه چنین امکانی میسر نشد. اما نکته جالب اینجا بود که نود و نهمین استخراج آن، همانی شد که مدنظرم بود!

از طرفی این اثر هفته پیش در شرایط خیلی خاص بنده منتشر شد که این وضعیت باز به من ثابت کرد که تنها خودم می‌توانم مثل گذشته قوی و قدرتمند به‌پیش بروم و دوستان واقعی‌ام را بشناسم که همینجا از همه عزیزانی که همیشه کنارم بوده‌اند بسیار سپاسگزارم.

هرچند کابوس تلخ است؛ اما امیدوارم این «کابوس» برایتان دلنشین و شیرین بوده باشد. ♥️🙏🏻

راتین رها - ۱۳۹۹/۹/۲۱

دانلود این آهنگ از لینک زیر:

http://ratinraha.ir/post/275