چهارده سال رفاقت، عدد کمی نیست. به‌خصوص برای من که توی انتخاب دوست، فوق‌العاده حساس و وسواسی‌ام. آشنایی منو محسن از دوم دبیرستان با یه وبلاگ اینترنتی آغاز شد و همچنان هم ادامه خواهد داشت.

دو تا دوست صمیمی که برای رسیدن به اهدافمون کلی تلاش کردیم. با هم وارد حیطه خبرنگاری و رسانه شدیم که محسن برای سوژه‌های من عکاسی میکرد و منم گزارش و متن خبر رو تهیه میکردم.

خیلی روزای خوبی رو با هم گذروندیم که ای کاش بازم برمیگشتیم به اون دورانی که تنها دغدغه‌امون خبر و تهیه گزارش بود.

هنوز یادم نرفته که از آزادی کرمان تا مشتاق پیاده میرفتیم ولی خسته نمیشدیم اما بازم میخواستیم پیاده‌روی کنیم. پاتوق همیشگیمون باغ‌ملی و پارک ریاضیات کرمان بود و کلی با هم درد و دل میکردیم و صدبار از هم خدافظی میکردیم اما باز حرفامون تموم نمیشد. تازه به رسیدنمون به خونه هم باز زنگ میزدیم به هم که تلفنا هم از دستمون کفری بودن!😁

واقعاً یادش بخیر... چه زود با یه چشم برهم زدن اون همه خاطره‌ی خوب گذشت و فردا ۳۲ ساله میشی. تولدت مبارک رفیق و داداش گلم...♥️🎂