فقط خدا از سِرِ ایام دشوار ۲ماه قبل خدمتم باخبر هست!

روزهایی که تنها معجزه‌ی زندگی‌ام را مرگ می‌دیدم و با آن شوک خواب شبانه که با افکار گسیخته برمن وارد شد و دست کمی از اخوی سکته هم نداشت، حتی به قربتش رفتم؛ اما  افسوس که ناکام رهایم گذاشت!

چه شب‌هایی که در پُست‌های استخوان‌سوز سرمای سرد پادگان به تداعی آن دوران سخت رفتم و بُغضم از تلخی تمام خاطرات از کودکی به جامانده که مثل نوار فیلم جلوی چشمان اشک‌آلودم نمایان می‌شدند، شکست!

رفته رفته گذشت و دل و جانم با شهید گمنامی که در میدان صبحگاه پادگان آرمیده است، آرام گرفت و با جلب نظر فرماندهان مرکز آموزش، با اجرای آهنگ «سربند» که پیش‌تر به "شهید حسن مطهری‌فرد" تقدیم کرده بودم؛ گمان برده بودم که خدایم پاداش تمام سختی آن ۲ماه تیرگان و مردادگان را با عهدی که در آیه قرآنش بسته که می‌گوید: "ان مع العسر یسری" به من بخشیده؛ اما نمی‌دانم باز چه تقدیری برسرنوشتم مکتوب شد که تمام برنامه‌ریزی‌هایم برباد رفت و روزگار خلاف امیالم گذشت؟!!!

آن از داغ برادرزاده‌ام که دنیای بی‌رحم نسبت عمو شدن را که کمترین آرزویم بود، شایسته‌ام ندید و مرخصی پایان‌دوره‌ای که آن همه چشم‌انتظارش بودم را به کل خراب کرد و سپس بلاتکلیفی قول‌های در قالب شعار مانده؛ این روزها ایمانم را عجیب تحت شعاع قرارداده و ابلیس می‌خواهد بین منوخدایم شکرآب شود!!!

حال هم که مجالی برای رهایی از این افکار ناتمام تکراری می‌یابی تا در خود قرار بگیری؛ آنی که دل و روحت را با نیش زهرآگین تیرگان خود گزید، هنوز هم زخم می‌زند!!!

نمی‌دانم چه بگویم؟! اما به گمانم روزگار؛ آدم‌ها را به اندازه‌ی تحمل و صبرشان می‌سنجد و غم‌شان می‌دهد… چه کنم که مرد شدن و وصال آرزوها تاوان دارد؟!!! باید باز هم صبوری کرد… فقط صبوری…!

#مرد_بارونی - ۱۳۹۶/۹/۳

هرچند مثل تمام آرزوهای برباد رفته‌ام، طعم شیرین عمو شدن را به تلخی زهر شدن رویاهای محالم سپردم؛ اما برای پرواز #پرنسا شادمانم!!!

چراکه رؤیای بزرگ شدن آرزوی مضحکی بود که در کودکی خیالش را می‌بافتیم؛ غافل از اینکه روزگار به اندازه‌ی #رقم سنمان، #رمق روح و جسم و جانمان را خواهد گرفت.

ما هرسال صادقانه روز تولدمان بغض می‌کنیم و به کذب به هم شادباش هدیه می‌بخشیم!

بزرگ شدن تجربه‌ی سهمگینی بود که به اندازه‌ی تک‌تک ثانیه‌های درگذر عمرمان، ما را در شرایط سخت روزگار به خدایمان بی‌اعتماد کرد و با آرزوهایی که بردل‌هایمان نهاد؛ ایمانمان را نشانه گرفت، عشقمان را بیگانه ساخت و کاسه‌ی سعه صدرمان را لبریزِ از بی‌طاقتی کرد، که هرروزمان بیشتر از همیشه به مرگ می‌اندیشیم.

حال بگو ای معصوم زیبا! با این‌همه تفاسیر، بازهم میل بزرگ شدن داری؟!!!

#مرد_بارونی - ۱۳۹۶/۸/۲۵

← عصر پنجشنبه‌اس! خوشبخت‌های آرمیده در زیر خربارهای خاک وطن؛ به ویژه جان‌باختگان زلزله‌ی اخیر کشورمون رو فراموش نکنیم.

دخترک زیبای پاییزی مهر…!

چه آسوده و بی‌درد آرمیده‌ای؟

زیر این خربارها با آن تن ظریف و کوچکت؛ به من بگو کدام گوشه‌ی دنیا را تنگ کرده بودی که به اندازه‌ی یک نیمه‌ی بُرج هم رُخصت ماندنت نداد؟

مجال عمرت؛ همچو فصل پاییز آمدنت چه خزان رفت؟

…و تو چه خوش اقبال بودی که رفتی؟!!!

اگر مانده بودی، عمو برایت بیقرارتر بود…!

اینجا را نبین که آسمانش آبیست، گلهای رنگارنگ دارد و صبحدم پرندگان آواز شکرگزاری سر می‌دهند! اینجا پر از گرگهای آدم‌نماییست که از تن ظریف دخترکان معصوم، آتناهای شهید می‌سازند.

اینجا دختران احساساتشان را پنهان می‌کنند، حقوقشان را نادیده می‌گیرند، دلهایشان را می‌شکنند و همیشه سکوت می‌کنند…

…اما آنجا که هستی، دیگر خیالم آسوده است… آسوده‌تر از آرمیدنت!

.

#مرد_بارونی - پنجشنبه ۱۳۹۶/۸/۱۱

برای شادی روح اموات از دست‌رفته خودتون و دیگران؛ بخصوص پَرَنسا کوچولوی ما که امشب اولین شب‌جمعه‌ی پرکشیدنش هست، یک فاتحه نثار کنید…

عمو!

امشب رو خوب خوابیدی؟ یا بازم ضربان نوار قلبت وایساد و بدنت از نبود اکسیژن کبود شد؟!

توی بهشت جات راحته؟ یا باز توی اون دستگاه لعنتی، از بلاتکلیفی مرز این دنیا و‌ برزخ خسته شدی؟

خوش به حالت که معصوم اومدی و پاک هم رفتی. تو اصلا زمینی نبودی که بخوای بمونی… کاش اندازه‌ی همین یازده‌روزی که طعم تلخ نفس کشیدن روی زمین بی‌مروت رو چشیدی، ماهم می‌تونستیم خوب باشیم.

عمو! تو مال خدا بودی تا توی بهشتش شفاعتمون کنی. پس اونجا برامون دعا کن.

← هیچوقت فکر‌ نمی‌کردم آهنگی که دوسال پیش خونده بودم؛ این‌روزا وصف حال برادرزاده خودم باشه! 😩

← از همه‌ی نازنینانی که پیام تسلیت فرستادند و همدردی کردند، بسیار سپاسگزارم.

www.RatinRaha.ir/post/151